Flokkaskipt greinasafn: Nýtt og spennandi!

Hvað er að frétta úr bjórheiminum? Það er oft erfitt að fylgjast með það sem er að gerast í bjórnum á Íslandi þar sem ekki má auglýsa neitt. Hér munum við reyna að fylgjast með og skrá það sem okkur finnst vert að menn viti!

Borg full of shit!

Mynd | Posted on by

IMG_1812

Borg nr 26 Fenrir Taðreyktur IPA er merkilegur andskoti, líklega sá fyrsti sinnar tegundar í heiminum bara. Já alltaf gaman að reka tungu ofan í  svona tilraunaverkefni, reyndar hafði ég smakkað taðreyktan bjór hjá Borg fyrir einhverjum 2 árum eða svo, hann var skemmtilegur og á þeim tima voru Borgarar að velta fyrir sér hvort markaðurinn myndi ráða við svona furðuverk.  Ég er Borgurum afar feginn að hafa nú látið vaða því ég átti nefnilega  mjög skemmtilegt móment með þessum bjór á pallinum í gær þar sem sólin gægðist fram á milli skýjanna í nokkrar sekúndur en þó nægilega lengi til að fullkomna mómentið.
Það var nefnilega þannig að þegar ég opnaði flöskuna kom bara öll gamla góða sveitin á móti mér. Þvílíkur hrossaskítur, ég var bara allt í einu kominn aftur í Kjósina fyrir aftan haugsuguna á bak við fjósið. Já ég er þetta gamall, ég náði nefnilega þessum gullárum þar sem ungir menn voru sendir í sveit á sumrin í kúasmölun, heyskap og annað púl. til að verða að mönnum, en nú eru víst breyttir tímar. En en aftur að  haugsugunni 🙂 þetta skemmtilega atvik var mér eignlega nánast gleymt sem er eiginlega ótrúlegt, en kannski er þetta einmitt atvik sem menn vilja ekki tala mikið um?  Hvað með það, það var heitur sumardagur og við vorum þarna tveir félagarnir, líklega 12 eða 13 ára gamlir, nýbúnir að sjúga beljuskít úr haughúsinu  undir fjósinu og smekkfylla haugsuguna sem tengd var við gamla Zetorinn þegar sá þriðji, sem reyndar var bóndinn sjálfur ákvað að setja allt í gang. Hann gerði það reyndar óvart, eða þannig voru hans útskýringar amk, en afleiðingarnar voru þær að haugsugan, eins og haugsugum er ætlað, byrjaði að spúa saur út um alla veggi og jörð og auðvitað okkur félagana tvo.  Það er eiginlega frekar súrt að ekki sé til ljósmynd af þessu.

En ok, gaman að þessu, ekki oft sem bjór tekur mann svona aftur í tímann. Fenrir er amk fullur af skít eins og haugsugan í denn, „full of shit“ eins og hinir Engilsaxnesku frændur okkar myndu orða það. Reyndar ekki beljuskít sem betur fer, slikt kæmi líklega ekki vel út.  Í raun er svo sem enginn skítur í bjórnum heldur er kornið reykt yfir hrossataði sem þannig gæðir kornið þessum eiginleikum.  Í munni er taðið nokkuð minna áberandi en þó vel merkjanlegt og reykurinn dásamlegur. Þetta er bjór sem kallar á mat, fullkominn matarbjór og ég sé strax fyrir mér einhverja flotta reykta ítalska pylsu og franska osta, eða massífa grillsteik. En já mjög sérstakur bjór er óhætt að segja, ég sakna þó dálítið meiri beiskju, hefði viljað meira humalbit með þessum skít enda um IPA að ræða. Engu að síður, ofsalega skemmtilegur bjór.

Græni karlinn var hins vegar ekki eins spenntur, „kúkalykt“ voru hans orð þegar hann prófaði bjórinn fyrst.  Það er nefnilega þannig að menn og konur verða held ég að fara í þennan bjór með alveg opnum hug og ekki missa gleðina ef bjórinn er skrítinn….þessi bjór Á NEFNILEGA AÐ VERA SKRÍTINN!

Hoegaarden á krana – frábæri sumardrykkurinn í stóra vinalega glasinu!

Birt þann af

Image

Að brugga bjór með hveitikorni er ævaforn bruggaðferð sem hvaða Mesopotamiumaður sem er gæti staðfest ef hann væri bara á lífi í dag. Hveiti er í raun bara ein gerðin af mörgum korntegundum sem hægt er að nota í bjórgerð. Í dag er maltað bygg hins vegar langvinsælasta kornið en vissulega nota menn hveitið líka. Hveitibjór nútímans er líklega þekktastur frá Þýskaland og Belgíu en þessar þjóðir brugga dálítið ólíkar gerðir hveitibjórs. Belgar eru frægir fyrir sinn hvíta bjór, belgian witbier eða biere blanche eins og stíllinn er kallaður líka. Um er að ræða hveitibjór sem er alltaf ósíaður og fær því á sig mjólkurkenndan blæ í réttri lýsingu, hann er nánast hvítur!
Hoegaarden er belgískur hvítbjór sem segja má að sé fyrirmynd allra nútíma hvítbjóra frá Belgíu. Nafnið er dregið af smáþorpi með sama nafni sem bendlað hefur verið við þennan bjórstíl í marga áratugi en á „gullárum“ Hoeagaarden þorpsins á 16. öld var haugur af bruggurum sem gerðu hvítbjór eða ein 30 „brugghús“ þegar mest var og þ.m.t. klaustur nokkuð sem opnaði reyndar 100 árum áður.  Já já Guðsmenn fortíðar voru ofsalega duglegir að gera bjór og jafnvel vín.  Þetta breyttist hins vegar allt með tilkomu hins ljósa pilsner bjórs sem náði furðu fljótt gríðarlegum vinslældum um alla veröld. Menn vildu auðvitað taka þátt í æðinu og hættu því að brugga hvítbjórinn og snéru sér að þessar tekjulind.  Hvar var hugsjónin á þessum tíma, ég bara spyr? Tvær heimsstyjaldir hjálpuðu heldur ekki til og þannig lagði síðasta hvítbjórs brugghúsið í Hoegaarden upp laupana árið 1950.
Nokkrum árum síðar hins vegar, ákvað maður nokkur að nafni Pierre Celis að endurvekja stílinn enda fólk farið að sakna gamla góða hvítbjórsins á þessum slóðum. Celis opnaði þannig eftir nokkuð brask brugghús árið 1966 sem bruggaði einungis gamla góða hvítbjórinn. Brugghúsið varð fljótlega þekkt sem Hoegaarden brugghús og var eina sinna tegundir um langt skeið og sætti mikilla vinsælda, belgíski hvítbjórinn var þannig endurfæddur. Celis karlinn lenti hins vegar í fjárhagsvandræðum eftir að brugghúsið hans brann árið 1985 og þurfti að leita til bruggrisans Interbrew eða InBev eins og það heitir í dag. Þar með eignaðist ein stærsta bruggsamsteypa veraldar Hoegaarden og á enn þann dag í dag. Bjórinn er engu að síður stórgóður enn í dag og gríðarlega vinsæll. Það tíðkaðist á þessum slóðum að krydda hvítbjórinn með coriander fræum og appelsínuberki líklega í upphafi til að draga úr súra keimnum sem einkenndi bjórstílinn en notast var við villiger á þeim tíma en slíkt ger gefur af sér afar súran „funky“ keim. Þessi hefð hefur svo bara haldist áfram enda gæðir það bjórinn meira flækjustig og sérkenni.

Hoegaarden er ofsalega mildur og ljúfur bjór af gerðinni öl eða yfirgerjaður bjór. Þessi bruggaðferð gæðir bjórinn meira bragði en menn eiga að venjast í lagerbjór.  Gerið fær að leika lausum hala og líður vel og losar út í bjórinn haug af dásamlegum esterum og öðru góðgæti sem gefur flókið og notalegt bragð. Bragð sem reyndar truflar fólk sem vant er hinum látlausa og leiðinlega lager. Hvað um það, þetta þýðir ekki að hér sé einhver bragðbomba á ferð en maður finnur þó dálítið fyrir kóríander og berkinum og svo er bjórinn örlítið kryddaður og frúttaður þar sem epli eða perur koma við sögu og jafnvel smá hunang.  Bjórinn er einfaldlega dásamlegur alveg ískaldur í sumar og sól og reyndar stórvarasamur þar sem hann er svo auðdrekkanlegur að maður er fljótur að klára nokkra lítra af honum ef maður er ekki á varðbergi, sérstaklega þegar maður fær hann í ofvaxna flotta Hoegaarden glasinu.
En afhverju er ég að skrifa um þennan bjór núna, hann hefur verið fáanlegur lengi hér í vínbúðum og börum í flösku. Jú nú er það nefnilega svo að þessi flotti sumarkarl fæst nú á krana á Vegamótum, Ölstofunni, Forréttabarnum, K-bar, KOL Resturant og Café Flora . Þetta verða að teljast góðar fréttir ekki satt?

Drekktu hann ískaldan á meðan þú grillar ketið, sötraðu hann með léttu sallati eða humar eða dreyptu á honum með sætum ávaxtabaseruðum eftirréttum.  Hvernig sem er, aðal atriðið er bara að smakka kauða.